Love Failure > கைக்கிளை > Love Success!

Posted by Kannabiran Ravi Shankar (KRS) on November 23, 2012 · 9 Comments 

சங்கத் தமிழின் திணைகளுள் = “கைக்கிளை” என்ற ஒன்று உண்டு!

கைக்கிளை = One Sided Love என்று இன்னிக்கி ஆக்கிட்டோம்…
நாம தான் ஒன்றையே பேசிப் பேசி, அதை மட்டுமே உண்மை போல் ஆக்கீருவோமே?:) ஆனா உண்மை அதுவல்ல!

கை = ஒழுக்கம்;
கைந்-நிலை, கைக்-கோள் -ன்னு அற நூல்கள் இருக்கு அல்லவா?

கை = ஒழுக்கம்; காதலொழுக்கம்; அது கிளை விட்டுவிடுவது = கை + கிளை;
அதாச்சும் காதலர்கள், “ஒத்த எண்ணமாய்” வளராது, இரு வேறு எண்ணங்களாய்க் “கிளை விடல்” = கைக் கிளை;

* காதலர்களிடையே தோன்றும் கருத்து வேறுபாடு, புரிந்து கொள்ளாமை…
* அப்படியே புரிந்து கொண்டாலும், வீடு/சமூகம் ஒப்புக் கொள்ளாததால், இடைக்காலப் புரியாமை
* மடல் ஏறுதல்
* முன்பு ஒத்துப் பழகி, பின்பு ஒருவரால் மட்டும் பிரிய முடியாமை
* ஒரு பக்கம் மட்டும் காதல்/ இன்ப உணர்ச்சிகள் அதிகமாய் இருத்தல்
= இவை எல்லாமே கைக்கிளை தான்!

நாம, Last Pointஐ மட்டுமே, One Sided Love = கைக்கிளை -ன்னு ஆக்கீட்டோம்!
ஆனா, எந்தவொரு காதலும், கைக்கிளையில் தானே துவங்குது? = ஆகா! அது எப்படி?

முதல் விநாடியே, “அந்தக் காதல் எண்ணம்”, instantly simulataneous ஆக உறுதி ஆவதில்லையே; Proposal (எ) காதலைச் சொல்லிடும் வரை, அது கைக்கிளை தானே?:)
அதான், Human Psychology நன்கு உணர்ந்த தொல்காப்பியர், கைக்கிளையே முதல் திணையாச் சொல்லுறாரு, அகத்திணைகளில்; What an intrinsic study of human & humane emotions by Tholkaap:)

கைக்கிளை முதலாப் பெருந்திணை இறுவாய்
முற்படக் கிளந்த எழுதிணை என்ப

கைக்கிளை, அப்பறம் தான் முல்லை, குறிஞ்சி.. ; கடேசீயா பெருந்திணை;
= இதுவே தொல்காப்பியர் அமைத்துக் குடுக்கும் 7 அகத் திணைகள்
= பின்னாளில் தான் சில பண்டிதாள், அகத்திணையை  5-ன்னு ஆக்கீட்டாங்க, கைக்கிளையைச் சரியாகப் புரிஞ்சிக்காம;

* முருகன் ஏற்றுக் கொள்வானா -ன்னு கூடத் தெரியாது, அவனே அவனே -ன்னு கற்பனையில் தவங் கிடந்தாள் = கைக்கிளை வள்ளி -ன்னு சொல்ல மனசு வருமா?:)
* ஆண்டாள் பாசுரங்கள் அத்தனையும் = கைக்கிளை என்று முத்திரை குத்தலாமா? வாங்க:)

---

இந்த உளவியல் நுட்பம்;

இதை நன்கு உணர்ந்து இருந்தனர் சங்கத் தமிழர்கள்; மதங்கள் இல்லாமல், இயற்கையோடு இயைந்து வாழ்ந்தவங்க இல்லீயா! = “மனிதத்தில் எதையும் ஒதுக்குவதில்லை”; வகைப்படுத்தினர்!

மனித உணர்ச்சிகள் = அதைத் தமிழ், மதிக்குமா? மிதிக்குமா?

* பெரும்பான்மை உணர்வே = மனிதம்;
* சிறுபான்மை உணர்வு = மனிதம் அல்ல -ன்னு சொல்லாது சங்கத்தமிழ்!

இன்றைய One Sided Love, மாற்றுப் பாலினம், ஓரினக் காதல் கூறுகள் கூடச் சங்கத் தமிழில் உண்டு
ஒங்களுக்குத் தெரியுமா?:) இதை எப்படிப் பதிவாப் போடுறது -ன்னு தெரியலையே, முருகா!:)

கைக்கிளைக்கு வருவோம்!
தொல்காப்பியரும் இதைச் சொல்லிச் செல்கிறார்;
அன்பின் ஐந்திணை = முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல், பாலை; (புணர்தல் முதல் பிரிதல் வரை)
ஆனா அதுக்கும் முன்னாடியே தான் கைக்கிளையும் வைக்கிறாரு;

* காதலுக்குப் பின்னர், “அவனே”-ன்னு காத்திருந்தால் = முல்லை
* காதலுக்கு முன்னர், “அவனே”-ன்னு காத்திருந்தால் = கைக்கிளை

ஆண்பாற் கைக்கிளை, பெண்பாற் கைக்கிளை -ன்னு இரண்டுமே உண்டு!
வெள்ளிவீதியார் என்னும் துணிவுள்ள Woman Poet;
ஆண்கள் மட்டுமே பாடிய “முலை/அல்குல்” சொல்லாட்சிகளை, பெண்ணும் துணிந்து பாடிக் காட்டியவர்; ஆண்டாளுக்கும் முன்னோடி; அவள் மனசால் கொண்ட காதல் வாழ்வு – கைக்கிளை – பாடல்கள் கொட்டிக் கிடக்கும் சங்கத் தமிழ்!

---

பின்னாளில் தான், கைக்கிளை/ பெருந்திணை இரண்டையும் = “புறத் திணை” என்று ஆக்கினார்கள்;
“தொகுத்தவர்கள்”, அகநானூற்றில் வைக்காமல், புறநானூற்றில் தொகுத்து வைச்சிப்புட்டாங்க;

ஆனா அதையும் மீறி, கலித்தொகை என்னும் புரட்சி நூல்/இசை நூல்,
கைக்கிளையை, அகத்திணையில் கொண்டாந்து வைக்கும்!:)

பின்பு வந்த திருக்குறளும், காமத்துப் பாலில் கைக்கிளையை வைத்தது!
தகை அணங்கு உறுத்தல், குறிப்பறிதல் ஆகிய அதிகாரங்களில், கைக்கிளையைக் காணலாம்!

கைக்கிளைக் காமம் = இறுதி வரை, ஒருதலையாகவே இருந்து விடுவது அன்று!
* தலைவனுடைய மாறிலா “வேட்கையை”…
* தலைவி பின்னர்ப் புரிந்து கொள்ளும் போது, அது “அன்பாக” மலரும்.
ஆகவே “கைக்கிளை = காதலின் தொடக்கம்” எனவும் கொள்வார்கள்!

Haiyo, Above Statement நானா அடிச்சி விடல:) சொல்வது நம்பி அகப் பொருள்; “அன்பின் ஐந்திணைக் களவு முந்துற கைக்கிளை நிகழ்வது ஒன்றும் இயல்பே” எனும் நம்பியகப்பொருள் நூற்பா சொல்லும்;

வாங்க, இன்னிக்கி அப்படியொரு காதல் தோல்வி -> காதல் வெற்றியான கதையைப் பார்ப்போம்! My fave murugu poet:)

---

நூல்: கலித்தொகை 62
கவிஞர்: கபிலர்
(இசை: சுரிதகம் பெற்று வந்த கொச்சகக் கலிப்பா)

தலைவன் (மனசுக்குள்):
“மேவினும், மேவாக் கடையும், அஃது எல்லாம்
நீ அறிதி; யான் அஃது அறிகல்லேன்; பூ அமன்ற
மெல் இணர் செல்லாக் கொடி அன்னாய்! நின்னை யான்
புல் இனிது ஆகலின், புல்லினென்” எல்லா!
…
…
தலைவி (மனசுக்குள்):
“அறனும் அது கண்டற்றாயின், திறன் இன்றி,
கூறும் சொல் கேளான், நலி தரும்; பண்டு நாம்
வேறு அல்லம் என்பது ஒன்று உண்டால்; அவனொடு
மாறு உண்டோ, நெஞ்சே! நமக்கு?”

---

காபி உறிஞ்சல்:

தலைவன் மனசுக்குள் சொல்வது:
மேவினும், மேவாக் கடையும்,
அஃது எல்லாம் நீ அறிதி; யான் அஃது அறிகல்லேன்;

தலைவியே, நீ என்னைக் கொண்டாயோ? கொள்ள வில்லையோ?
அதெல்லாம் நீயே அறிவாய்; நான் அறியேன்!

பூ அமன்ற மெல் இணர் செல்லாக் கொடி அன்னாய்!
நின்னை யான் புல் இனிது ஆகலின், புல்லினென்” எல்லா!

ஆனா, எங்கோ என் உள்ளுக்குள் உள்ளுக்குள் = ஓர் இன்பம்!
(உன்னைக் கூட வேண்டும் என்றில்லை); உன்னை நினைக்கும் போதே = இன்பம் வந்து விடுகிறது;
அதான் உன்னையே நினைத்துக் கொண்டு இருக்கிறேன் = புல் இனிது;

“புல் இனிது”; புல் = small;
புல்லுதல் = think/nearness
நினைப்பு = சிறு சிறு பொறியால் உருவாகும் Reflex Action! அதான் தமிழில், புல்லுதல் = நினைத்தல்!

பூ அமன்ற மெல் இணர் செல்லாக் கொடி அன்னாய்
= பூங்கொத்திலே, மெல்-அழகா சம்மணம் போட்டு உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கு பூக்கள்; (பூ அமன்ற இணர்)
= ஆனா அந்தப் பூங்கொத்துக்குள் செல்ல முடியாத கொடி போன்றவளே!

நடுவுல, சம்மந்தா சம்பந்தமே இல்லாத வருணனை வரும்-ப்பா சங்கத் தமிழ்ல -ன்னு சிலரு சொல்லுவாய்ங்க:) அதென்ன “பூங்கொத்துள் செல்லாக் கொடி”?

= என் மனசுக்குள் பூத்த பூங்கொத்து; அது ரொம்ப மெல்லீசு;
= அதுக்குள்ளாற ஒரு கொடி (நீ), செல்ல முடியாதா என்ன? செல்ல முடியும்;
= மலருக்குள், கொடி, எளிதா ஊடாட முடியும்; அதான் இயற்கை;
= ஆனா, உன் பிடிவாதம்? அடியே, இது என்ன இயற்கையோ?:)

இதான் மறை பொருள் வருணனை:) இதுக்கு இறைச்சிப் பொருள் -ன்னு பேரு சங்கத் தமிழில்!

---

தலைவி மனசுக்குள் சொல்வது:
அறனும் அது கண்டற்றாயின், திறன் இன்றி,
கூறும் சொல் கேளான், நலி தரும்;

கொஞ்சம் கூட தருமமே இல்லாம நடந்துக்கறானே! புரிஞ்சிக்கும் திறமையைத் தொலைச்சிட்டானோ?
கூறும் சொல் கேளான்!
இப்படியே இவன் மொத்த வாழ்க்கையும் பாழ் ஆயிருமோ? ஐயகோ! இது அவனுக்கு நலிவு தருமே!

பண்டு நாம் வேறு அல்லம் என்பது ஒன்று உண்டால்;
அவனொடு மாறு உண்டோ, நெஞ்சே! நமக்கு?”

இவன் இப்படி உறுதியாக என்னை மனசால் தாங்குவதைப் பார்த்தால்…
பண்டு நாம் வேறு அல்லம்
= சென்ற பிறவியில், விட்ட குறையோ தொட்ட குறையோ?

முற் பிறவியில் நாங்கள் வேறு வேறு அல்ல! ஒன்றே! ஒன்றானவன் உருவில் ரெண்டானவன்!
அவனொடு மாறு உண்டோ, நெஞ்சே! நமக்கு? = அவனிடம் ஏன் நெஞ்சமே உனக்கு இந்த மாறுபாடு?

ஏய் மனசே, அவனொடு மாறுபாடு எதுக்கு?
= வேணாம்;
= உன்னோடு மாறுபடு; அவனோடு ஈடுபடு!

dosa 107/365

Filed under (அகம்), *எட்டுத் தொகை, கலித்தொகை, கைக்கிளை · Tagged with கபிலர், கைக்கிளை